Web3 Proje Yapısı Tasarımının Düzenleyici Zorlukları ve Dönüşümü
Son on yıl içinde, Web3 projelerinin mimari tasarımı esas olarak riskten kaçınma odaklıydı. Yurt dışı fonlardan vakıflara, dağıtılmış yönetişimden çoklu kayıt gibi karmaşık yapılar, bu tasarımlar sadece yönetişim optimizasyonu ve verimlilik ihtiyaçlarını karşılamakla kalmadı, aynı zamanda düzenleyici belirsizliklere karşı bir taktik seçeneği haline geldi. Bu yapılar, proje sahiplerinin kontrolü elinde tutarken, hem işletilebilen hem de geri çekilebilen gri bir tampon alanı oluşturmalarını sağladı.
Ancak, son iki yılda, bu stratejik yapı tasarımı etkinliğini kaybetmeye başladı. ABD SEC, CFTC gibi dünya çapındaki başlıca düzenleyiciler ve Asya bölgesindeki düzenleyici otoriteler, yüzeysel biçimlere odaklanmaktan gerçek kontrol gücünü derinlemesine incelemeye yönelmeye başladılar. Yeni düzenleyici kurallar, odak noktası olarak kayıt biçiminden ziyade, gerçek çalışma şekli, yöneticilerin kimliği ve fon akışına vurgu yapmaktadır.
Bunu göz önünde bulundurarak, beş yaygın yüksek riskli yapıyı analiz edeceğiz ve gerçek düzenleyici vakalarla birleştirerek Web3 projelerinin görünüşte güvenli ancak aslında risk barındıran tasarım boşluklarını tanımlamalarına yardımcı olacağız.
"Yüzeysel Tarafsızlık, Gerçekten Liderlik" Vakıf Yapısı
Birçok proje ekibi, düzenleyici sorumluluklardan kaçınmak için "vakıf liderliğinde" bir model kullanmıştır. Bu vakıflar genellikle belirli bir yargı yetkisine kaydedilir, görünüşte bağımsız olarak faaliyet gösterirler, ancak gerçekte proje kurucu ekibi kritik yetkileri ve kaynakları kontrol etmeye devam etmektedir.
Regülasyonların "gerçek kontrol" ilkesine yönelmesiyle, bu tür yapılar önemli inceleme konuları haline geliyor. Eğer düzenleyici kurumlar, vakfın gerçek bağımsızlık eksikliği olduğunu tespit ederse, proje kurucuları fiili ihraççı veya operatör olarak kabul edilebilir ve ilgili hukuki sorumluluklarla karşılaşabilirler. Değerlendirme kriterleri artık yalnızca kayıt yeri veya belgelerle sınırlı değil, aynı zamanda karar alma kontrolü ve itici güç kaynaklarına odaklanmaktadır.
2023 yılında, tanınmış bir projenin vakıf yapısını yeniden düzenlemesi tipik bir örnektir. Bu proje başlangıçta Singapur'da kayıtlı bir vakfa sahipti, ancak vergi ve düzenleyici risklerle karşılaştığı için sonunda vakfı likide etmeyi, dağıtık yönetişim yapısına geri dönmeyi ve ana işlevleri yönetmek için özel bir varlık kurmayı seçti. Bu düzenleme, "vakıf tarafsızlığı krizi"ne doğrudan bir yanıt olarak görülmektedir.
Dikkat çekici bir diğer vaka, büyük bir kripto para projesini içeriyor. Proje, rezerv varlıkların bağımsız bir vakıf tarafından yönetildiğini iddia etmesine rağmen, daha sonra bu vakfın tamamen proje ekibi tarafından kontrol edildiği ortaya çıktı. Sonraki düzenleyici soruşturmada, bu vakıf yapısı etkili bir hukuki koruma sağlamayı başaramadı ve proje yöneticisi hâlâ gerçek ihraççı olarak sorumlu tutuldu.
Belirli bir uluslararası finans merkezi düzenleyici kurumu, gerçek işletme yeteneğinden yoksun olan vakıf yapılarının kabul edilmeyeceğini açıkça belirtmiştir. Ancak gerçek bağımsız yönetim mekanizmasına sahip vakıflar, etkili bir hukuki ayrım aracı olarak kabul edilebilir. Bu nedenle, vakıflar sorumluluktan kaçışın bir aracı olarak görülmemelidir; proje sahipleri çekirdek kontrolü ellerinde tutarsa, vakıf, gerçek kontrol ilişkilerini gizleyen bir aldatmaca olarak değerlendirilecektir.
Dağıtık Yönetimin "Boşaltılması"
Dağıtık yönetim, Web3 projelerinin geleneksel merkezi kontrolü kırmak ve sorumlulukları dağıtmak için kullandığı temel mekanizmadır. Ancak, pratikte birçok bu tür yönetim yapısı ciddi şekilde "boşalmış" durumdadır. Yaygın durumlar arasında: önerilerin proje ekibi tarafından tek taraflı olarak başlatılması, oylamanın iç kontrol altındaki cüzdanlar tarafından yönlendirilmesi ve kabul oranının %100'e yakın olması, topluluk katılımının sadece bir formalite haline gelmesidir.
Bu "merkeziyetsiz görünüm altındaki merkezi kontrol" modeli, düzenleyici kurumların odaklandığı yeni bir hedef haline gelmektedir. Bir proje hukuki sorunlarla karşılaştığında, eğer yönetişim yapısının maddi ve şeffaf olduğunu kanıtlayamazsa, düzenleyiciler proje sahiplerini, "topluluk uzlaşması ürünü" olarak sorumluluktan muaf tutulanlar yerine gerçek kontrol sahipleri olarak görebilir. Sözde "ortak yönetişim" ise, aksine, kaçınma niyetlerini açığa çıkaran ters bir kanıt haline gelebilir.
2022 yılında, bir ülkenin düzenleyici kuruluşu, bir dağıtık otonom organizasyona karşı ilk kez dava açtı ve "teknik yapı nedeniyle sorumluluktan muaf tutulamaz" ifadesini açıkça belirtti. Bu davada, proje ekibi operasyon yetkisini akıllı sözleşmelerle yönettiğini iddia etmesine rağmen, tüm önemli kararlar hâlâ eski ekip tarafından yönlendiriliyordu. Sonunda, düzenleyici kuruluş eski ekip üyelerini ve organizasyonu davalı olarak listeleyerek, onu yasa dışı bir ticaret platformu olarak tanımladı.
Bu örneğin önemli etkisi, dağıtılmış yönetim yapısının otomatik olarak hukuki sorumluluk ayrımı sağlamadığını göstermesidir. Yalnızca yönetim mekanizması gerçekten dağıtılmış karar alma sürecini gerçekleştirdiğinde, denetim bağımsızlığını tanıyabilir.
Birçok ülkenin düzenleyici kurumları, dağıtık organizasyonların "maddi yönetişim" ve "çıkar yoğunluğu" olup olmadığını dikkatlice inceleyeceklerini belirtmiştir ve artık yalnızca zincir üzerindeki oylama sözleşmelerine dayanan biçimsel yönetişim iddialarını kabul etmeyeceklerdir. Bu nedenle, dağıtık yönetişim hukuki bir sorumluluktan kaçış değildir. Eğer yönetişim süreci bağımsızlıktan yoksunsa ve karar verme yetkisi aslında orijinal ekipte yoğunlaşmışsa, o zaman "merkeziyetsizlik" etkili bir sorumluluk transferi oluşturamaz. Gerçekten dayanıklı bir yönetişim yapısı, kuralların tasarımı, oylama mekanizması ve fiili uygulamada gücün şeffaflığını ve çok taraflı dengeyi sağlamalıdır.
Yapı Dışı Operasyonun Önemi
Web3 projelerinin karşılaştığı uyum zorlukları, yalnızca belirli bir yapı oluşturup oluşturmadıklarıyla ilgili değildir, daha çok bu yapıların gerçekten işleyip işlemediği ve yetki sorumluluklarının net bir şekilde ayırt edilip edilemeyeceğidir. Vakıflar ve dağıtık otonom organizasyonlar, proje sahipleri tarafından sıkça "uyum koruma katmanı" olarak görülen bu iki organizasyon biçimi, denetim perspektifinden riskin açığa çıkma noktası haline gelebilir.
Gelecekteki analizlerimizde, "hizmet dış kaynak kullanımı", "çoklu kayıt" ve "blok zinciri üzerinden yayın" gibi diğer yüksek riskli yapıların yanı sıra, işletme düzeyinde en çok göz ardı edilen uyum boşluklarını daha da derinlemesine incelemeye devam edeceğiz.
Proje sahipleri, yüzeysel kaçınma stratejilerinin düzenleyici otoriteler tarafından kasıtlı kaçınma kanıtı olarak görülebileceğini anlamalıdır. Gerçek uyum stratejileri, maddi operasyonlar ve şeffaf yönetişim temelinde inşa edilmelidir.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
17 Likes
Reward
17
8
Repost
Share
Comment
0/400
wagmi_eventually
· 14h ago
shitcoin web3 neyi yönetiyor
View OriginalReply0
SlowLearnerWang
· 08-13 01:48
Regülasyon henüz gelmedi, ben zaten koşmaya başladım.
View OriginalReply0
MemecoinTrader
· 08-12 23:30
ngmi, düzenleyiciler sonunda psikolojik operasyonlar oyun kitabını çözdü
View OriginalReply0
ArbitrageBot
· 08-12 15:59
Güvenlik yastığını daha kalın yaparsan, denetim duvarına çarpmaktan korkmazsın.
View OriginalReply0
DoomCanister
· 08-12 15:59
Yine bu tuzağı mı oynuyorsun? SEC her şeyi biliyor.
View OriginalReply0
GateUser-cff9c776
· 08-12 15:58
Schrödinger'in düzenlemesi artık Schrödinger'in yönetimi haline geldi.
Web3 projeleri, sahte yönetimlere karşı dikkatli olmalıdır; düzenleyiciler esas kontrol haklarına odaklanıyor.
Web3 Proje Yapısı Tasarımının Düzenleyici Zorlukları ve Dönüşümü
Son on yıl içinde, Web3 projelerinin mimari tasarımı esas olarak riskten kaçınma odaklıydı. Yurt dışı fonlardan vakıflara, dağıtılmış yönetişimden çoklu kayıt gibi karmaşık yapılar, bu tasarımlar sadece yönetişim optimizasyonu ve verimlilik ihtiyaçlarını karşılamakla kalmadı, aynı zamanda düzenleyici belirsizliklere karşı bir taktik seçeneği haline geldi. Bu yapılar, proje sahiplerinin kontrolü elinde tutarken, hem işletilebilen hem de geri çekilebilen gri bir tampon alanı oluşturmalarını sağladı.
Ancak, son iki yılda, bu stratejik yapı tasarımı etkinliğini kaybetmeye başladı. ABD SEC, CFTC gibi dünya çapındaki başlıca düzenleyiciler ve Asya bölgesindeki düzenleyici otoriteler, yüzeysel biçimlere odaklanmaktan gerçek kontrol gücünü derinlemesine incelemeye yönelmeye başladılar. Yeni düzenleyici kurallar, odak noktası olarak kayıt biçiminden ziyade, gerçek çalışma şekli, yöneticilerin kimliği ve fon akışına vurgu yapmaktadır.
Bunu göz önünde bulundurarak, beş yaygın yüksek riskli yapıyı analiz edeceğiz ve gerçek düzenleyici vakalarla birleştirerek Web3 projelerinin görünüşte güvenli ancak aslında risk barındıran tasarım boşluklarını tanımlamalarına yardımcı olacağız.
"Yüzeysel Tarafsızlık, Gerçekten Liderlik" Vakıf Yapısı
Birçok proje ekibi, düzenleyici sorumluluklardan kaçınmak için "vakıf liderliğinde" bir model kullanmıştır. Bu vakıflar genellikle belirli bir yargı yetkisine kaydedilir, görünüşte bağımsız olarak faaliyet gösterirler, ancak gerçekte proje kurucu ekibi kritik yetkileri ve kaynakları kontrol etmeye devam etmektedir.
Regülasyonların "gerçek kontrol" ilkesine yönelmesiyle, bu tür yapılar önemli inceleme konuları haline geliyor. Eğer düzenleyici kurumlar, vakfın gerçek bağımsızlık eksikliği olduğunu tespit ederse, proje kurucuları fiili ihraççı veya operatör olarak kabul edilebilir ve ilgili hukuki sorumluluklarla karşılaşabilirler. Değerlendirme kriterleri artık yalnızca kayıt yeri veya belgelerle sınırlı değil, aynı zamanda karar alma kontrolü ve itici güç kaynaklarına odaklanmaktadır.
2023 yılında, tanınmış bir projenin vakıf yapısını yeniden düzenlemesi tipik bir örnektir. Bu proje başlangıçta Singapur'da kayıtlı bir vakfa sahipti, ancak vergi ve düzenleyici risklerle karşılaştığı için sonunda vakfı likide etmeyi, dağıtık yönetişim yapısına geri dönmeyi ve ana işlevleri yönetmek için özel bir varlık kurmayı seçti. Bu düzenleme, "vakıf tarafsızlığı krizi"ne doğrudan bir yanıt olarak görülmektedir.
Dikkat çekici bir diğer vaka, büyük bir kripto para projesini içeriyor. Proje, rezerv varlıkların bağımsız bir vakıf tarafından yönetildiğini iddia etmesine rağmen, daha sonra bu vakfın tamamen proje ekibi tarafından kontrol edildiği ortaya çıktı. Sonraki düzenleyici soruşturmada, bu vakıf yapısı etkili bir hukuki koruma sağlamayı başaramadı ve proje yöneticisi hâlâ gerçek ihraççı olarak sorumlu tutuldu.
Belirli bir uluslararası finans merkezi düzenleyici kurumu, gerçek işletme yeteneğinden yoksun olan vakıf yapılarının kabul edilmeyeceğini açıkça belirtmiştir. Ancak gerçek bağımsız yönetim mekanizmasına sahip vakıflar, etkili bir hukuki ayrım aracı olarak kabul edilebilir. Bu nedenle, vakıflar sorumluluktan kaçışın bir aracı olarak görülmemelidir; proje sahipleri çekirdek kontrolü ellerinde tutarsa, vakıf, gerçek kontrol ilişkilerini gizleyen bir aldatmaca olarak değerlendirilecektir.
Dağıtık Yönetimin "Boşaltılması"
Dağıtık yönetim, Web3 projelerinin geleneksel merkezi kontrolü kırmak ve sorumlulukları dağıtmak için kullandığı temel mekanizmadır. Ancak, pratikte birçok bu tür yönetim yapısı ciddi şekilde "boşalmış" durumdadır. Yaygın durumlar arasında: önerilerin proje ekibi tarafından tek taraflı olarak başlatılması, oylamanın iç kontrol altındaki cüzdanlar tarafından yönlendirilmesi ve kabul oranının %100'e yakın olması, topluluk katılımının sadece bir formalite haline gelmesidir.
Bu "merkeziyetsiz görünüm altındaki merkezi kontrol" modeli, düzenleyici kurumların odaklandığı yeni bir hedef haline gelmektedir. Bir proje hukuki sorunlarla karşılaştığında, eğer yönetişim yapısının maddi ve şeffaf olduğunu kanıtlayamazsa, düzenleyiciler proje sahiplerini, "topluluk uzlaşması ürünü" olarak sorumluluktan muaf tutulanlar yerine gerçek kontrol sahipleri olarak görebilir. Sözde "ortak yönetişim" ise, aksine, kaçınma niyetlerini açığa çıkaran ters bir kanıt haline gelebilir.
2022 yılında, bir ülkenin düzenleyici kuruluşu, bir dağıtık otonom organizasyona karşı ilk kez dava açtı ve "teknik yapı nedeniyle sorumluluktan muaf tutulamaz" ifadesini açıkça belirtti. Bu davada, proje ekibi operasyon yetkisini akıllı sözleşmelerle yönettiğini iddia etmesine rağmen, tüm önemli kararlar hâlâ eski ekip tarafından yönlendiriliyordu. Sonunda, düzenleyici kuruluş eski ekip üyelerini ve organizasyonu davalı olarak listeleyerek, onu yasa dışı bir ticaret platformu olarak tanımladı.
Bu örneğin önemli etkisi, dağıtılmış yönetim yapısının otomatik olarak hukuki sorumluluk ayrımı sağlamadığını göstermesidir. Yalnızca yönetim mekanizması gerçekten dağıtılmış karar alma sürecini gerçekleştirdiğinde, denetim bağımsızlığını tanıyabilir.
Birçok ülkenin düzenleyici kurumları, dağıtık organizasyonların "maddi yönetişim" ve "çıkar yoğunluğu" olup olmadığını dikkatlice inceleyeceklerini belirtmiştir ve artık yalnızca zincir üzerindeki oylama sözleşmelerine dayanan biçimsel yönetişim iddialarını kabul etmeyeceklerdir. Bu nedenle, dağıtık yönetişim hukuki bir sorumluluktan kaçış değildir. Eğer yönetişim süreci bağımsızlıktan yoksunsa ve karar verme yetkisi aslında orijinal ekipte yoğunlaşmışsa, o zaman "merkeziyetsizlik" etkili bir sorumluluk transferi oluşturamaz. Gerçekten dayanıklı bir yönetişim yapısı, kuralların tasarımı, oylama mekanizması ve fiili uygulamada gücün şeffaflığını ve çok taraflı dengeyi sağlamalıdır.
Yapı Dışı Operasyonun Önemi
Web3 projelerinin karşılaştığı uyum zorlukları, yalnızca belirli bir yapı oluşturup oluşturmadıklarıyla ilgili değildir, daha çok bu yapıların gerçekten işleyip işlemediği ve yetki sorumluluklarının net bir şekilde ayırt edilip edilemeyeceğidir. Vakıflar ve dağıtık otonom organizasyonlar, proje sahipleri tarafından sıkça "uyum koruma katmanı" olarak görülen bu iki organizasyon biçimi, denetim perspektifinden riskin açığa çıkma noktası haline gelebilir.
Gelecekteki analizlerimizde, "hizmet dış kaynak kullanımı", "çoklu kayıt" ve "blok zinciri üzerinden yayın" gibi diğer yüksek riskli yapıların yanı sıra, işletme düzeyinde en çok göz ardı edilen uyum boşluklarını daha da derinlemesine incelemeye devam edeceğiz.
Proje sahipleri, yüzeysel kaçınma stratejilerinin düzenleyici otoriteler tarafından kasıtlı kaçınma kanıtı olarak görülebileceğini anlamalıdır. Gerçek uyum stratejileri, maddi operasyonlar ve şeffaf yönetişim temelinde inşa edilmelidir.